සිහිල් හිම කැටය ඔබ
ලෝදිය වූ හද මඬලට පතිතව
නිවාලයි හද දවාලූ ගිනි
සෙනෙහසේ හිම කැටය ඔබ
දෙතොල් පෙති ලෙලවමින්
තෙපලනා ගිරවියේ
නෙත් මගේ පිනවමින්
රඟදෙනා සුර ලියේ
හිත මගේ නලවන්න
පෙම් හැඟුම් මොලවන්න
පියාඹන්න ඉඩදෙන්න
අඹරේ........
මාව
හැමදාම
දුටුවත්
ඔබ
තවමත්
නොදුටුවෙ
මාව
අසුරු සැනින්
ඇවිත්
ආපසු යන්න
පාර නොදැන
හිතේ
අතරමං වුන
සිතිවිල්ලක්
ඔබ!
වල්ගා තරුව
කඩා වැටුන
මිහිමතට,
විශ්වයේ
කොතැනක
සිටියෙද ඔබ?